OS/SF ONCE AGAIN CB - MY BOO :) CUT

      

CHANBAEK - MY BOO :) 

        “อื้อ..วันนี้เปิดร้าน” แบคฮยอนดันตัวอีกฝ่ายขึ้นแต่ไม่ทันได้พลิกหนีก็ถูกอีกฝ่ายดันตัวให้นอนราบไปกับพื้นเตียงอยู่ใต้ร่างคนเจ้าเล่ห์ที่มาพร้อมจูบร้อนรวดเร็วอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

          “วันนี้ปิดหนึ่งวัน” คนเอาแต่ใจผละออกมามองอย่างสื่อความหมาย แบคฮยอนจึงเอื้อมมือไปบีบแรงๆ ที่ริมปากร่างของอีกฝ่ายด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจะถูกจิตรกรเอกวาดรอยจูบอ่อนนุ่มลงมาอีกครั้ง มันนุ่มนวลแต่ทว่าเย้ายวนพอให้รู้สึกโหวงในท้อง

          “ไม่ต้อง..อื้ม..ทำมาหากินแล้ว ” แบคฮยอนบ่นแต่ก็จูบตอบกลับไป ในเช้าวันจันทร์ที่มวลอากาศเย็นถูกแทนที่ด้วยไออุ่นร้อนของร่างกายที่แทบจะกลืนรวมกันอะไรบางอย่างกำลังถูกปลุกขึ้นมาและแน่นอนว่าพวกเขาไม่คิดที่จะหยุดมัน

          “แฟนคนเดียวฉันเลี้ยงได้น่า” ปาร์คชานยอลยกยิ้มอย่าพอใจเมื่อแบคฮยอนเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนอนของเขาออกทีละเม็ดด้วยความชำนาญ มือขาวซุกซนไปตามแผงอกของดาราหนุ่มที่กำลังมองตามทุกการเคลื่อนไหว

          “พูดดี” ชานยอลหายใจติดขัดเมื่อท่าทางที่ยั่วยวนเกินไปในยามเช้าแบบนี้ทำเขาแทบบ้า ริมฝีบางบางฉ่ำเลื่อนมาจูบที่ปลายคางของเขาก่อนจะลากปะผ่านลงมาที่ลำคอแกร่ง ขมเม้มให้เกิดรอยบางเบาในร่มผ้า ด้วยการงานที่ไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ทำให้แบคฮยอนต้องกำหนดขอบเขตอารมณ์ของตัวเอง เขาน่ะอยากจะกัดปาร์คชานยอลให้จมเขี้ยวโทษฐานที่ชอบทำให้เขาเป็นห่วงแต่เจ้าตัวดันจับทางเขาได้ เล่นทำตัวเชื่องๆ เหมือนลูกหมาจนเขาโกรธไม่ลง

          “อ๊ะ..อื้อ” เสื้อยืดตัวโคร่งถูกถอดออกจากร่างขาวสะอาด แบคฮยอนครางท้วงเมื่อปาร์คชานยอลกลับมาคุมเกมเอง ริมฝีปากร้อนแตะผะแผ่วทั่วร่างกาย แบคฮยอนจิกนิ้วเรียวบนหัวไหล่หนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน ปลายลิ้นอุ่นวาดลวดลายบนจุดไวต่อสัมผัสทางอกซ้าย แบคฮยอนแอ่นตัวขึ้นเมื่ออะไรบางอย่างในใจเขากำลังกระโดดโลดเต้น วิ่งวนหาทางออกไม่เจอ ชานยอลผละออกมามองใบหน้าที่แสนน่ารักของคนที่กำลังหลับตาพริ้ม

          “อ๊ะ ชะ ชานยอล” แบคฮยอนเริ่มครางไม่เป็นภาษาเมื่อถูกเร้าโรมอย่างหนัก เขารู้สึกเหมือนใจตัวเองกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มันร้อนรุ่มไปด้วยไฟแห่งราคะ ที่กำลังจะเผาร่างของเขาช้าๆ ชานยอลทำอย่างเดียวกันกับหน้าอกอีกข้าง ปลายลิ้นพลิกพลิ้วเหมือนปลายพู่กันที่แต้มสีสันเพื่อวาดแต่งผลงาน สัมผัสหนักหน่วงเพื่อเน้นย่ำ ทว่าบางคราวก็แผ่วเบาเหมือนจงใจแกล้งให้อีกฝ่ายขาดใจ เรียกเสียงครางหวิวออกมาเป็นระยะ ฝ่ามือหนายังคงลูบวนตามแนวกระดูกสันหลังขึ้นไปถึงลำคอ ปลายนิ้วแกล้งปะผ่านยอดอกที่กำลังชูชันก่อนจะเลือนต่ำลงมาถึงขอบกางเกงนอน 

          “อ๊า..อ๊ะ” แบคฮยอนไม่เคยชินกับสัมผัสเหล่านี้ ต่อให้ผ่านมาสักกี่ครั้งเขาก็รู้สึกเหมือนมันเป็นสิ่งใหม่อีกครั้ง ทุกการกระทำที่อ่อนโยนถูกเร่งจังหวะให้เร้าร้อนตามแรงอารมณ์ กางเกงนอนตัวยาวถูกพรากออกไปจากร่างกายโดยมือข้างเดียว ชานยอลกดจูบแผ่วที่แก้มซ้าย ประกบริมฝีปากร้อนแนบแน่นกับอวัยวะเดียวกัน เกี่ยวตวัดฟาดฟันด้วยปลายลิ้นเหมือนนักรบที่ไม่ยอมทิ้งดาบจนกว่าอีกฝ่ายจะพ่ายแพ้ เลือนต่ำลงมากัดย้ำๆ ที่ซอกคอขาว ดูดดึงให้เกิดรอยสีอ่อนน่ามอง       "อื้อ..อ๊ะ "      ทำต่อไปเรื่อยๆ เหมือนเด็กเกเรที่ทิ้งร่องรอยไว้ทุกที่ที่สัมผัสผ่าน แบคฮยอนแอบหมั่นไส้เมื่ออีกฝ่ายสามารถทำรอยเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาได้ตามที่ใจปรารถนา ผิดกับเขาที่ต้องคอยระวังตำแหน่งเพื่อที่จะได้ไม่กระทบกับงานนักแสดงที่เจ้าตัวรักนักรักหนา แอบหมั่นไส้ได้ไม่นานหัวสมองก็เหมือนถูกรีเซ็ทให้วางเปล่าเมื่อชั้นในตัวบางถูกปลดออก พร้อมกับความอุ่นร้อนที่เลื่อนต่ำลงมาถึกจุดกึ่งกลางลำตัว

          “อ๊ะ ชานยอล อื้ออ” ร่างกายบิดเร้าเมื่ออะไรบางอย่างก้มลงมาครอบครองมัน ปลายลิ้นอุ่นเคลื่อนไหวพลิกพลิ้วจนแผ่นหลังบางลอยไม่ติดเตียง

          “เร็วว อื้ออ เร็วอีก” ราชสีตัวโตยิ้มกริ่มเมื่อเจ้าลูกแมวตัวจ้อยร้องขอ เข้าเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามคำเรียกร้อง ก่อนจะส่งมือไปบีบสะโพกมนเพื่อระบายอารมณ์ มือเรียวสอดไปใบกลุ่มผมของคนรักที่กำลังทำหน้าที่สำคัญ จิกนิ้วมืออย่างลืมตัวเมื่อความรู้สึกของเขากำลังทะยานขึ้นจะเกือบแตะเพดาน

          “อ๊ะ ชานยอล เร็วอื้ออ ” ดาราหนุ่มเร่งจังหวะรวดเร็วขึ้น ก่อนจะส่งอีกฝ่ายให้ถึงจุดหมายไปก่อนกลืนมันไปอย่างไม่นึกรังเกียจ

          “แฮ่กก...อื้ออ” แบคฮยอนตัวอ่อนยวบนอนหายใจหอบแต่ชั่วอึดใจก็ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่ออะไรบางอย่างถูกใส่เข้ามาในตัว ฟันซี่เล็กกัดริมฝีปากจนขึ้นรอบช้ำเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับตัว ชานยอลเห็นดังนั้นจึงยืดตัวขึ้นไปจูบริมฝีปากบางนั่นเอาไว้ การเคลื่อนไหวเป็นไปตามจังหวะ ไม่ได้เนิบนาบแต่ก็ไม่ได้รวดเร็ว ผ่อนแรง ร้อนแรง สลับไปมาจนแบคฮยอนแทบคลั่ง เสียงครางทุ้มในลำคอบ่งบอกถึงความพอใจ แบคฮอยนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอีกครั้งด้วยอุ้งมืออุ่น การกระทำเร้าโรมรุนแรงทำให้เสียงครางหวานหลุดออกมาตามอารมณ์ที่กำลังทะยานอีกครั้ง

          “แบคฮยอน อื้ม”

          “ชะ ชานยอล อ๊ะ เร็ววอื้ออ” แบคฮยอนส่ายหัวไปกับหมอนนุ่มเมื่อสติเขากำลังแตกกระเจิง บางอย่างในตัวพวกเขาที่ถูกปลุกขึ้นมากำลังตื่นเต็มตา “อ๊ะ อ๊ะ” ผมสีดำสนิทกระจายตัวบนหมอนสีขาว ใบหน้าที่แสนน่ารักกำลังเชิดขึ้นปล่อยเสียงหวานออกมาไม่หยุดหย่อน จนคนมองอยากจะทำแรงๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอด

          “แบคฮอยน แบคฮยอน” ปาร์คชานยอลแพ้หมดรูปเขารู้สึกเหมือนจะคลั่งตายตรงนี้ ราชสีตัวโตยอมทิ้งลายร้ายกาจของตัวเองเพื่อยอมสยบตรงหน้าเจ้าแมวตัวน้อยที่ทำให้เขาแทบเป็นบ้า กลิ่นกายของเฉพาะตัว ร่างกายขาวเหมือนเด็กทารกทีนุ่มนิ่มทุกสัมผัส

          ร่างกายที่ตอบสนองเขาเจียนจะขาดใจ

          ร่างกายที่เป็นของเขา

          “อ๊ะ แรงอื้ออ แรงๆ ” ชานยอลยกตัวอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นใบหน้าหวานซบไปกับอกแกร่ง ก่อนแบคฮยอนจะหลุดครางเสียงหลงเมื่อมันลึกจนเขารู้สึกเหมือนร่างกายกำลังแตกออกจากกัน

          “เอาเลยแมวน้อย ถึงตานายแล้ว” แบคฮยอนไม่สนใจคำพูดของปาร์คชานยอล คนตัวเล็กวางมือไว้กับไหล่แกร่งก่อนจะเริ่มขยับตัว ดวงตาเรียวเยิ้มฉ่ำก่อนจะหลับตาลง ชานยอลรู้สึกเหมือนจะตายกับท่าทางที่แสนยั่วยวนนั้น เขารู้สึกเหมือนตัวเองตกลงไปในเหวลึก โดยฝีมือของแบคฮยอน มัวเมา และลุ่มหลง ไร้เรี่ยวแรงที่จะดีดตัวเองกลับมา

          “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงครางดังระงมไปทั่วห้องกว้าง ชานยอลช่วยสวนกายกลับไปจนอีกฝ่ายสะดุ้ง มันรวดเร็วและเต็มไปด้วยจังหวะแห่งแรงอารมณ์ร่างกายที่ตอบสนองกันอย่างดีจนเกินไปทำให้ใจของเขาเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกจากอก  "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ "  แรงประทะสุดท้ายกำลังจะจบลง เพลงท่อนสุดท้ายถูกบรรเลงโดยศิลปินที่มีความชำนาญ ความต้องการพุ่งทะยานและปลดปล่อยออกมาทุกอยาดหยด

          “อ๊า!! ” แบคฮยอนหมดแรงซบหน้าไปกับซอกคอของอีกฝ่ายทั้งๆ ที่ส่วนนั้นยังไม่ได้ผละออกจากกัน หัวใจที่เต้นแรงยังไม่ยอมสงบ

          “เหนื่อยแล้วหรอ”

          “อื้อ” แบคฮอยนเงยหน้าขึ้นมารับจูบที่อีกฝ่ายมอบให้ปลอบขวัญ ก่อนจะส่ายหัวเมื่อชานยอลเริ่มขยับตัวอีกครั้ง

          “พะ พอแล้ว อ๊ะ” กำลังจะปฏิเสธแต่ก็ต้องหลุดครางออกมาเมื่ออีกฝ่ายกำลังจะก่อไฟรักขึ้นมาอีกครั้งมือหนาเริ่มเลื้อยขึ้นมาบนหน้าอกปัดผ่านมันเหมือนจะแกล้งให้เขาขาดใจตาย

“...อีกรอบนะที่รัก” เสียงกระซิบแหบพร่าข้างใบหูทำให้แบคฮยอนขนลุกซู่ ก่อนร่างกายขาวสะอาดจะถูกดันให้ราบไปกับเตียงอีกครั้ง จูบหนักหน่วงที่หลังใบหูเลื่อนมาประกบที่ริมฝีปากกวาดลิ้นร้อนไปทั่วปากเล็กเหมือนจะครอบครองมันไว้ทั้งหมด

“อื้มม ไอ้ อ๊ะ! หื่น” แบคฮยอนหลับตาลงปล่อยเสียงครางหวานยอมรับชะตากรรมตัวเอง ในเมื่อเขาไม่มีสิทธิไปขัดใจอะไรได้อยู่แล้ว

บางทีแฟนเขาก็หื่นเกินไป

มีต่อในเว็บบบบ.....

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1368531&chapter=13

 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดหดฟ่ำเาฟำ่กด้ีฟหไสำานไำ คนแต่งจะบ้าโอ้ยยยยยยยTTTTTTTTTTTT ขอโทษถ้ามันไม่ดี เราไม่ถนัดงือออออออออ

GENTLE PARK CUT

Gentle Park NC

“อื้มมม” เสียงครางหวานหลุดออกมาจากปากของคนตัวเล็กที่กำลังเมาไปกับรสจูบนี้อย่างลืมตัว แขนเล็กยกขนกอดลำคอแกร่งของอีกฝ่ายไว้แน่นเพื่อพยุงร่างของตนไม่ให้ทรุด 

ชานยอลยกตัวของแบคฮยอนขึ้นทำให้คนตัวเล็กต้องเอาขาเกี่ยวเอวของอีกคนไว้อย่างอัตโนมัติ เขาพาร่างของตัวเองและคนรักเข้ามาในห้องนอนที่คุ้นตาทั้งๆที่ปากยังไม่ได้ผละอออกจากกันแม้แต่วินาที พรางวางร่างบอบบางของลูกหมาตัวน้อยลงบนเตียงนุ่มอย่างอ่อนโยนและทาบตัวตามลงไปทันที


“พะ พี่ชานยอล...ดะ เดี๋ยว..” เสียงหวานร้องท้วงเมื่อมือหนากำลังยกขึ้นเกะกระดุมเสื้อของเขาทีละเม็ดทั้งๆที่ปากก็ยังคลอเคลียอีกข้างแก้ม


“หืม”



“ดะ เดี๋ยวสิ ” ใบหน้าหวานถึงกับขึ้นสีแดงไปหมดไปเมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่เรื่องแบบนี้ใครมันจะไปชินกันล่ะ ขอเวลาทำใจหน่อยไม่ได้รึไงไอ้คนแก่บ้ากามเอ้ย!!



“จะให้หยุดจริงหรอ” เสียงทุ่มเอ่ยเสียงแหบพร่าทำเอาคนฟังขนไปลุกไปทั้งตัว กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนของคนใต้ร่าง ชานยอลไม่ใช่คนหื่นกาม แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ด้านต่อโลก เห็นแก้มแดงๆ ตัวนิ่มๆ ไหนจะกลิ่นหอมๆของคนตรงหน้านี่อีกล่ะ ใครมันจะอดใจไหวล่ะจริงไหม?


“พะ พี่ ชาน ยอล ” แบคฮยอนต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการบังคับเสียงของตัวเองไม่ให้สั่น ลำตัวขาวยกแอ่นขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อปลายลิ้นร้อนสัมผัสกับยอดอกสีสวย โลมเลีย ปลุกเร้าจนร่างของแบคฮยอนสั่นไปหมดกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ชานยอลเป็นคนมอบให้


เมื่อบางอย่างในตัวกำลังถูกปลุกให้ลุกขึ้นและพวกเขาไม่คิดที่จะหยุดมัน ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ยอมปล่อยให้อารมณ์เป็นตัวดำเนินเรื่องอย่างเต็มใจ



“อื้อ ยะ อย่ากัด” เสียงหวานร้องทักเมื่อฟันคมไล่งับไปทั่วอย่างหิวกระหาย ถึงมันจะไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บแต่มันก็แรงพอที่จะสร้างรอยแดงไว้ทุกทีที่สัมผัส



“นุ่มนิ่มไปหมดทั้งตัวแบบนี้ ใครจะปล่อยให้รอดไปได้ล่ะหืม” ชานยอลใช้จมูกโด่งไล่สูดดมกลิ่นหอมของร่างคนรักเข้าไปเต็มปอด ริมฝีปากหนาเริ่มทำหน้าที่ของมันอีกครั้งทำให้แบคฮยอนได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองแน่น เมื่อชานยอลไล่จูบที่ลำคอขาว เลื่อนลงไปที่ไหปลาร้า จูบสะเปะสะปะไปทั่ว ทั้งเน้นย้ำและแผ่วเบาสลับกัน ปลุกปันอารมณ์ให้ลุกฮือทุกครั้งที่ริมฝีสัมผัสโดนส่วนต่างๆ ของร่างกายที่กำลังขึ้นสีแดงจัด



“อ๊า ชะ ชานยอล” ร่างบางรู้สึกเกร็งไปหมดเมื่อริมฝีปากหนาเลื่อนลงมาจูบที่หน้าท้อง จูบที่หนักหน่วงทำให้แบคฮยอนต้องแขม่วท้องทันที เมื่อความรู้สึกวาบหวิวกำลังจู่โจมอย่างหนัก ชานยอลเลื่อนตัวขึ้นมาจูบที่ปากของแบคฮยอนอีกครั้ง ร่างบางจูบกับไปอย่างไม่เหลือสติ มือสวยรั้งท้ายทอยของคนข้างบนให้ทิ้งน้ำหนักลงมามากขึ้นเบียดริมฝีปากบางสู้แรงอย่างไม่ยอมแพ้ เกรียวลิ้นหยอกล้อกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร 



“ถอดเสื้อให้หน่อย..”น้ำเสียงออดอ้อนของคนตัวโตทำให้แบคฮยอนต้องทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนอยู่ในภวังค์อะไรซักอย่าง มือเรียวเกะกระดุมเสื้อทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า สายตาจ้องมองไปบนอกแกร่งที่เผยให้เห็นพ้นเสื้อออกมาเรื่อยๆ นิ้วเรียวเผลอยกขึ้นลูบกับกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันอย่างชื่นชม มันทั้งดูแข็งแรงและน่าหลงใหล



“ชอบหรอหืม” ชานยอลก้มลงมาจูบที่ปากบางอีกครั้งแล้วผละออกมาท้าวแขนคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้ในระดับที่ทำให้แบคฮยอนได้มองเห็น



“ชอบสิ หวงด้วย” 



“ก็เก็บไว้ให้หมาน้อยดูคนเดียวนั่นแหละ” สิ้นเสียงทุ้ม ริมฝีปากร้อนก็วาดรอยจูบลงไปอีกครั้ง จูบทีรุนแรงสลับกับแผ่วเบาซุกซนจนทำให้ตัวของอีกฝ่ายรู้สึกเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ปลายลิ้นอ่อนไหวกำลังละเลงทำนองเพลงรักลงไปบนจุดที่ทำให้อะไรบางอย่างในใจแตกกระเจิง



“อ๊ะ อื้อ” แบคฮยอนกัดริมฝีปากแน่นพยายามควบคุมลมหายใจให้ปกติ ความรู้สึกบางช่วงทำให้เขาแทบจะขาดใจ มันสุขสมและมอมเมาตัวเขาไปโดยไม่รู้ตัว หลุมดำที่ชานยอลสร้างขึ้นกำลังดูดกลืนแบคฮยอนเข้าไปทีละน้อย อย่างไม่อาจขัดขืน
สองมือใหญ่เลื่อนลงมารูดซิบกางเกงของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น ปล่อยให้ปากได้ทำหน้าทีดึงความสนใจของมันต่อไปอย่างไม่หยุดพัก ปลายจมูกโด่งปัดผ่านไปทั่วร่างกายเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนอีกฝ่ายต้องบิดตัวหนีด้วยความรู้สึกเหมือนจะขาดใจ



“พะ พี่ชาน อื้อ ” แบคฮยอนสะดุ้งตัวเมื่อรู้ว่ากางเกงยีนตัวหนาของตัวเองได้ถูกไอ้คนเจ้าเล่ห์อย่างปาร์คชานยอลโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี มือหนาจัดการกับปราการชิ้นสุดท้ายให้พ้นทางจนแบคฮยอนได้แต่ดึงหมอนมาปิดหน้าด้วยความอาย



“อื้อออ” คนตัวเล็กได้แต่ปิดกายไปมาเมื่อบางอย่างกลางตัวกำลังถูกครอบครองไว้ด้วยมืออุ่นๆของชานยอลและเปลี่ยนแปลงเป็นปลายลิ้นร้อน ความรู้สึกแปลกใหม่กำลังถาโถมเข้ามาจนทำให้หัวสมองของแบคฮยอนขาวโพลนไปหมด มันทั้งแปลกและรู้สึกดี วินาทีนี้เขารู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ มันร้อนลุ่มและต้องการอย่างห้ามไม่ได้
มือเรียวเลื่อนลงพรางสางผมที่ดำสนิทของคนรักที่กำลังปรนเปรอให้เขาได้เสพกับความสุข บางช่วงเวลาทำให้แบคฮยอนต้องควบคุมสติไม่ให้ดึงผมของชานยอลให้หลุดติดมืออกมาเพราะความรู้สึกเสี่ยวซ่านที่เขาระบายออกมาผ่านทางฝ่ามือเรียว



“อ๊ะ ! อื้อ ” เมื่อบางสิ่งที่กำลังถูกควบคุมปวดหนึบ เหมือนลมพายุโหมกระหนำจนสติเตลิดเปิดเปิงไปอย่างควบคุมไม่ได้ ชานยอลทำหน้าที่ส่งความต้องการของแบคฮยอนให้ถึงฝั่งไปก่อนโดยทุกส่วนของร่างกายต่างตอบรับกันอย่างไม่น่าเชื่อ



“อ๊า! แฮ่ก” คนตัวเล็กนอนหอบหายใจหลังจากได้ปลดปล่อย กอบโกยอากาศเข้าปาก หายใจเข้าปอดลึกๆเหมือนคนที่เป็นโรคหอบหืด



“อย่าทำเป็นหมดแรงแบบนี้สิไอ้ตัวแสบ” ชานยอลเลื่อนตัวขึ้นมาฟัดที่แก้มนุ่มของคนรักอีกครั้งอย่างหมั่นเขี้ยว พยายามดึงความสนใจจากอะไรบางอย่างที่เขากำลังจะทำต่อจากนี้
มือหนาเลื่อนลงไปปลดกางเกงของตัวเองออกไปให้พ้นทาง จัดแจงท่าทางทั้งๆที่ยังไม่ละริมฝีปากออก ดูดเม้มริมฝีปากบางอย่างเอาใจ โลมเลียปลุกเร้าพยายามเบี่ยงแบนความสนใจเพื่อให้อีกฝ่ายไม่ต้องรู้สึกกลัว และจัดการกับความต้องการของตนเองให้สำเร็จในคราเดียว



“อ๊ะ !! อ๊า เจ็บ พี่ชาน แบคเจ็บ”แบคฮยอนเกร็งตัวนิ่งเมื่อรู้สึกอะไรบางอย่างที่เข้าไปอยู่ในตัว ความรู้สึกเจ็บโถมเข้ามาจนตาพร่ามัวไปหมด พร้อมกับหัวสมองที่ขาวโพลน 



“ขอโทษ คนดีพี่ขอโทษ” ชานยอลเลื่อนตัวขึ้นจูบปลอบขวัญคนรักเบาๆ เพราะความต้องการของเขาทำให้แบคฮยอนต้องเจ็บ ชานยอลได้แต่อยู่นิ่งๆไม่ขยับไปไหน ถึงจะต้องการแทบขาดใจแต่เขาไม่อยากให้คนรักของเขาต้องเจ็บปวด พยายามกัดปากแน่นเพื่อกลั้นอารมณ์ของตัวเอง



“ผะ ผมโอเค ” แบคฮยอนยืดตัวขึ้นมาจูบที่ปลายคางของชานยอลเบาๆ ขบเม้มลำคอแกร่งอย่างเอาใจ ชานยอลช่วยให้อารมณ์ของเขาถึงฝั่งไปแล้ว และเขาก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดปล่อยให้แฟนของตัวเองต้องทรมานเพราะเหตุผลแบบนี้หรอก



“อื้อพี่ชานยอล” เมื่อชานยอลไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวไปไหน คนตัวเล็กเลยอดไม่ได้ได้ที่จะสวนสะโพกมนตอบไปอย่างไม่เหลือสติ ปล่อยให้อารมณ์เป็นตัวตัดสินและดำเนินเรื่องต่อไป



“อื้อ แบคฮยอน” เมื่อแบคฮยอนเป็นคนตัดเส้นความอดทนของชานยอลจนหมดสิ้น สะโพกแกร่งเริ่มขยับอย่างเชื่องช้า ..แต่กลับเรียกเสียงครางหวานลั่น เมื่อความรู้สึกเจ็บและมันค่อยเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับตัว



“อ๊ะ ! อ๊ะ...อ๊ะ” เสียงหวาน...ที่ทำให้ชานยอลแทบเป็นบ้า
ความรู้สึกแปลกใหม่กำลังโจมตีแบคฮยอนอีกครั้ง....ร่างกายของพวกเขาตอบรับกันเป็นอย่างดี และสร้างความรู้สึกมากมายทั้งสุสม และลุ่มร้อน



“พะ พี่ อ๊ะ พี่ ชาน อื้อ” ชานยอลไม่อาจอดทนอะไรได้อีกต่อไป เร่งจังหวะอย่างเอาแต่ใจ เสียงผิวเนื้อกระทบกันรุนแรงจนให้ใบหน้าของแบคฮยอนแดงซ่านไปหมดเพราะความอาย



“อื้อ แบคฮยอน” ทุกอย่างดำเนินเรื่องต่อไปอย่างที่ควรจะเป็นการเดินทางเหมือนพายุหมุนที่ทั้งรุนแรงและพร้อมจะผ่อนปรน กำลังดำเนินมาถึงจุดสุดสิ้น อากาศของฤดูหนาวที่ด้สนนอกมีหิมะสีขาวโปรยลงมา ไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิที่ร้อนลุ่มเหมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้ในตัวของเขาเย็นลงได้เลย



“อ๊ะ! อ๊า..” เมื่อความต้องการทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกันอีกครั้ง ชานยอลถดร่างกายของตัวเองและพาร่างของตนเองคนรักไปล้างตัวในห้องน้ำ

พาหมาน้อยมาอาบน้ำปะแป้งและวางลงบนเตียงนุ่มจัดแจงห่มผ้าให้เรียบร้อย
แบคฮยอนเผลอหลับกับเสื้อนอนตัวโคร่งของเจ้าของห้องพร้อมเสียงครางหงิงๆเหมือนลูกหมา จนอดไม่ได้ที่จะต้องก้มลงไปหอมแก้มฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยว

เพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ทั้งเขาและแบคฮยอนต้องไปเรียน ดังนั้นพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อใช้พลังงานสูงจนหมดแรงไปเรียนไม่ไหวจึงควรยุติเพียงเท่านี้ 



“ฝันดีนะไอ้ตัวแสบ^^” 



>>>เฮือก! จะขาดใจ กลับไปติชมกันด้วยน้าพรีสสสสหรือติดแท็ก #ficGP ก็ได้ อยากรู้จริงๆว่ามันพอจะโอเคไหม ฮือออ TTได้โปรดบอกที